Lanzarote

Zo, daar zijn we weer. Net een weekje Lanzarote achter de rug. Woensdag 15 juli zeer vroeg in de ochtend thuis vertrokken (02u45). Ons vliegtuig vertrok om 06u10. Na een vlucht van 4u kwamen we dan toe in een zonnig Lanzarote. Aangezien het daar een uurtje vroeger is dan hier hadden we een uurtje gewonnen. Na de busrit kwamen we aan in ons hotel, het H10 Rubicon Palace in Playa Blanca, helemaal in het zuiden van het eiland.

We mochten nog niet direct op onze kamer omdat het nog vroeg was maar we konden wel in de poolbar al iets eten en drinken. Tegen 13u konden we dan op de kamer en onze bagage uitladen. We hadden een mooie grote kamer met lateraal zeezicht en ook zicht op de vuurtoren op het meest zuidwestelijke punt van Lanzarote. In de namiddag zijn we dan naar het zwembad getrokken. De wind waaide zeer sterk waardoor het toch wat frisjes aanvoelde, ondanks de zon en de 26°.

De 3 dagen daarop was het weer een stuk minder. Het waaide nog vrij sterk en de zon was meer niet dan wel aanwezig. Donderdagnamiddag zijn we dan naar het stadje playa blanca geweest ongeveer 4 km verderop en naar de oude en nieuwe haven nog een beetje verder. Daags nadien zijn we naar de vuurtoren geweest die we zagen vanop onze kamer. Op dat punt waaide de wind goed door. Je moest soms moeite doen om zelf niet weg te waaien.

Het hotel was zeer mooi en verzorgd en vooral zeer groot. Er waren 6 zwembaden gelegen tussen de kamers. Het personeel aan de receptie en vooral in het restaurant was heel erg vriendelijk en zij liepen altijd met de lach op het gezicht.

De laatste dag tenslotte hebben we een eilandtour gedaan. Smorgens zijn we afgehaald en het was slechts 15 minuten rijden naar de eerste stopplaats. Daar hebben we de dromedaristocht gedaan. Dat was wel plezant, allemaal achter elkaar. Waggel waggel door het vulkaangebied. Van daaruit zijn we verder gereden naar La Geria waar we de mogelijkheid kregen een glaasje wijn te degusteren. Wijn die daar gemaakt wordt. Zeer mooi aangelegd want elke wijnrank staat in een cirkelput omringd door een half cirkelmuurtje. Zo worden de zaden niet weggewaaid. We reden dan door naar de hoogste berg op het eiland (amper 600 m hoog) in Teguise. Daar was jammer genoeg niet veel van te zien doordat we reeds in de wolken zaten. De volgende bestemming was Jameos del Agua die we bereikten door de valei der 1000 palmen te doorkruisen. Jameos del Agua is een grote open grot waar witte krabben leven. Verder is er nog een zeer mooi aangelegd zwembad en een museum over vulkanisme. Dan zijn we doorgereden naar het stadje Tinajo waar we ons middagmaal (om 13.30u :/ ) gegeten hebben. Tinajo staat bekend om de heilige madonna, de inwoners hebben tijdens de laatste vulkaanuitbarsting het beeld van de heilige neergezet en 'als bij wonder' is de lavastroom net niet tot het dorp gekomen.

Na de lunch zijn terug naar het Parque Nacional de Timanfaya geweest. Terug voorbij de kamelen nu het park binnen. Tot aan het restaurant. Daar mochten we uit de bus om een paar dingen te bekijken. Zo moesten we in een cirkel gaan staan in de lavagronden en de men schupte wat lavasteentjes op uit de grond (amper 30 cm diep) om aan ons te geven. Deze steentjes kreeg je in je handen en je liet ze meteen weer vallen, deze zijn 60° warm! De grond op ongeveer 10 meter onder ons is nog steeds 600° warm. Zo zal de gids een emmer water in een gat storten en ontstaat er met veel lawaai een stoomwolk van enkele meters hoog. In het restaurant dat erbij gelegen is wordt op een speciale manier gebarbecued. Alles wordt gegrilled boven een groot gat in de grond. De natuurlijke warmte van de grond is zodanig heet dat je er gerust kan bbq-en. Na deze demonstraties zijn we terug in de bus gekropen voor een meer dan een half uur durende rit op de vulkaanroute. Deze route is enkel toegankelijk voor bussen zodat de natuur ongerept blijft. Je rijd hierbij door voormalige lavarivieren en tunnels, zeer indrukwekkend. Bijna niet voor te stellen dat hier ooit gewoon planten groeiden die nadien door kokende lava overspoeld zijn.

Na deze rondrit reden we verder naar El Golfo, onze laatste stop voor de dag. El Golfo is klein groen meertje in een resterende halve krater aan de westkust van Lanzarote. Het meertje is ontstaan doordat het water door het grondoppervlak doorsijpelde en dankt zijn groene kleur aan de algen die erin leven. De krater is voor de helft door de erosie in zee vergaan. Wat de natuur al niet kan doen... 20 minuutjes busrit en wa waren weer in het hotel, waar we nog een duik in het grote zwembad genomen hebben.

En toen zat onze reis erop. Ineens was het weer voorbij. Nu kunnen we nagenieten.