Het was zover: de test voor de 10km. Naar deze dag keken we al 10 weken uit. Slechts de laatste 2 weken begonnen we te geloven dat we het zouden halen. En dat deden we met glans. Hier volgt het relaas van een zeer mooie avond die beloond zou worden.
Iedereen was vandaag aanwezig. We waren met 8 dames die voor de 10km zouden gaan. Allemaal waren we toch benieuwd hoe we het gingen doen. Er hing net voor de start toch een zekere nervositeit. Maar van zodra we aan de startstreep stonden, was dit helemaal verdwenen. We waren klaar om van start te gaan, na 10 weken trainen.
Om te starten moesten we eerst 1,5 ronde lopen op de piste. Iedereen startte vrijwel op eigen tempo en zodoende lagen we met ons 4, zoals altijd al vlug achterop. Ik, Kathleen, Carina en Nathalie. Maar dat zou ons niet deren. We hebben altijd zo gelopen en we willen gewoon 10km halen. Na 1,5 ronde mochten we de piste verlaten en liepen we de lange rondes van 900 m doorheen het sportterrein. We hadden het de eerste 3 rondes wel lastig. We praatten over vanalles en nog wat om de tijd te doden. Er waren ook enkele supporters aanwezig die ons gedurende de hele test hebben aangemoedigd. Toen we er 5 rondes hadden opzitten begon het wel vlotter te gaan. We waren halfweg gepasseerd en moesten gewoon volhouden, van stoppen was op geen enkel moment nog sprake. De mensen die het even lastig hadden werden meteen weer opgepept om door te gaan. Blijven volhouden! Komaan t lukt ons! blijven gaan! En iedereen kwam keer op keer door zijn moeilijk punt.
Na 10 rondes door het park, moesten we om af te sluiten nog 1 enkel toertje maken op de piste. Net voor we de piste opgingen was ik er nog van overtuigd dat we met zijn 4-en gelijk over de streep gingen komen, maar toen betrad ik de piste, ik voelde de 'mat' onder mijn voeten. En dacht, een laatste versnelling, een laatste pisteronde. En ik gaf nog even alles voor die 400 m. Ik liet de andere 3 achter mij en ging volluit. Toen ik de kap van 200 m bereikte had ik wel even het gevoel van, oops nog 200 m en ik ben gelijk al moe. Maar dat kon me niet schelen. Snel wiste ik die gedachte en deed er nog een schepje bij, het zijn de laatste 200m beter. Dat je niet met een versnelling mag stoppen, kon me op dat moment echt niet schelen. 
De laatste meters kwamen in zicht, het publiek was aan het kijken, Karine stond aan de meet. En toen ik erover ging op exact 1 uur en 7 minuten, was ik zeer blij. Uiteindelijk ben ik als 5de van de 8 aankomen.
Niemand van ons had een klok bij dus we wisten totaal niet hoelang we erover zouden doen. We hadden nog nooit 10 km gelopen gedurende de afgelopen trainingperiode. En dit keer deden we het in amper 1 uur en 7 minuten. We waren terecht fier op onszelf. Kregen een warm applaus als we aankwamen over de eindstreep.
Na de loop kregen we een drankje aangeboden en dan was het tijd voor de prijsuitreiking. We kregen een zilveren medaille overhandigd, ons 10 km diploma en een T-shirt van de CM. Waarom een zilveren medaille? - lopen van 0 - 5 : brons, van 5 - 10 zilver, van 10 - 15: goud.
Nadien hebben we nog staan praten. Iedereen was tevreden over zijn prestaties en kunnen.
We hebben 10 toffe weken achter de rug met soms zware en lastige lessen. Voor mij was week 5, de eerste keer 50 minuten, gewoon een hel. De pijn met de voet begon door te wegen, het slechte weer werkte op het systeem. Maar we zijn na 10 weken geslaagd! We hebben de voorbije 10 weken ook in alle extreme weersomstandigheden gelopen, en toch mochten we nooit echt klagen. We zijn begonnen met regen. We hebben serieuze buien over ons gekregen, we hebben ook motregen gehad, maar eveneens sneeuwbuien en sneeuw. De hitte van vorige week en het onweer van afgelopen woensdag. Dus dat was eigenlijk nog wel een toffe beleving met momenten. De pijn in mijn voet is weggegaan van zodra we ongeveer een uurtje moesten lopen (gelukkig). Nu heb ik niets gevoeld. We hebben besloten dat we op woensdag met ons groepje nog zouden blijven trainen. Gewoon vrijblijvend.
Ik wil nog eens onze voltallige groep bedanken: Kathleen, Carina, Nathalie, Ilse, Sandra, Katrien en Ann. En natuurlijk ook onze trainster en begeleidster Karine! Dank u wel dames voor de voorbije toffe weken en de positieve woorden waardoor we allemaal geslaagd zijn in onze test.
Merci!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten