Vandaag was het D-day. De test na de 27 trainingen. Ik heb even gestretched en ik vertrok. Deze keer was het niet Evy die me begeleidde. Maar ik liep met muziek van Marilyn Manson. Zoals ik op voorhand uitgerekend had, zou ik een heen en terugtour lopen. Om het meest juist tegen de afstand te zitten.
Zo vertrok ik heel vlotjes voor de heen-route. Een beetje meezingen om de tijd voorruit te laten gaan. Ik liep niet zo snel maar aangezien vandaag de tijd geen rol speelde, maar wel de afstand dacht ik niet na over 'zo lang nog'.
Toen ik op mijn keerpunt kwam zat ik zeker nog fris. Ik had ook totaal geen last in de benen of elders. Ik liep dus gewoon door. Bij mezelf dacht ik, je bent al op de terugweg, dus nu is het gewoon richting huis en opgeven staat vandaag zeker niet in je woordenboek. Dus lopen zul je, tot je er bent. Onderweg kwam ik geen andere lopers tegen, geen spelende kinderen. Dus ik kon gewoon zonder aandachtafleiding doorlopen. Als ik nog ongeveer 5 minuten te lopen had, voelde ik het einde naderen. De adrinaline dat ik het onverwachts toch heel vlot zou halen steeg echt. Dus ik stak een tandje bij, ik moest gewoon nog richting huis lopen. Of ik daar dan nog 8 minuten over liep, of 4 dat maakt niets meer uit. Dus ik liep heel vlot naar huis.
Eens thuisgekomen was ik zeer blij. Ik heb gewoon 5 km aan 1 stuk gelopen! Enkel mijn knieën voelde ik toen ik thuiskwam, maar in de benen totaal geen last of pijn.
Over de 5 km heb ik 38minuten en 18 seconden gelopen. Ik dacht dat ik er langer over zou lopen, eerder 40-45 minuten. Maar doordat ik op het einde iets sneller liep was het dus niet waar.
Ik ben zeer trots op mezelf dat ik dit helemaal alleen heb volgehouden.
Ik heb getwijfeld op bepaalde momenten of ik dit wel zou kunnen. Of ik wel zou gaan lopen vandaag. Maar mijn trots was te hoog om op te geven.
Als oudere mensen dit kunnen, moest ik dit toch ook kunnen.
Ik hoop dat jullie, lezers, na mijn verhalen ook zin hebben gekregen om (uit) te lopen.
Ik wens jullie in elk geval veel succes. En onthou: volhouden moet je doen! Achteraf ben je gelukkig dat je alweer hebt uitgelopen en niemand neemt je dat moment van geluk af.
Nu vraag je je waarschijnlijk af 'en wat nu'. Wel ik weet het nog niet zo goed. Ik ga wel blijven lopen aangezien ik het nu kan en ik dit niet voor niets gedaan heb. Ik ga voorlopig telkens 5 km gaan lopen denk ik. Tot ik dit eigelijk nog beter kan dan vandaag. En wie weet start ik dan wel aan reeks 2 van Start To Run.
*Proud*
Sneaky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten