Vrijdag eindelijk nog eens versnellingen gedaan. Dit keer kregen we een stukje van een marathontraining voorgeschoteld. We zouden afwisselend 1 parkronde snel en 1 parkronde traag moeten lopen. Ik heb samen met Karine gelopen dus ik mocht zeker niet opgeven of niet goed mijn best doen, dus ik gaf alles wat ik had. Onze eerste snelle ronde hebben we (voor mij althans) in een recordtijf afgelegd. 4 min 55 sec!! Normaal rondjes op een duurlooptempo gaat dit zeker naar 6 à 7 minuten. Zeer tevreden. Maar dit was slechts het begin ik moest dit dan nog 2x doen. De trage rondes recupereerde ik best wel snel maar onze 2de en 3de snelle ronde waren toch trager. Iets meer dan 5 min. Op het einde merkte Karine dat ik wat aan het vertragen was en ze spoorde me aan om iets sneller te lopen 'komaan we zijn er bijna' en ik stak dan maar een tandje bij. Zo hebben we toch nog een paar seconden gewonnen volgens mij.
Na de laatste snelle ronde mat ik mijn hartslag en die was 191 s/m !!! Best wel hoog. 93% van mijn max. hartslag. Ik merkte dit wel maar dat mag wel eens.
Toen we onze laatste trage ronde begonnen vroeg Karine nogmaals mijn hartslag en die was toch met een dikke 20 slagen vertraagd. Wat goed is als je nog steeds aan het lopen bent. Als je zou stoppen moet deze 40 slagen zakken als je zo hoog zit.
Ik was dus zeer tevreden van deze best wel zware training. Het deed me deugd en ik heb weer een grens verlegd in snelheid. Aanhouden nu is de boodschap.
Het wedstrijdseizoen staat ook voor de deur en ik twijfel of ik ga deelnemen aan de run in Oostende, net als vorig jaar of ik de ronde van Zele zou meelopen.
*kiss*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten